yurdum insanının acayipliklerinden biridir.
efendim... sarı saçlı, 2 buçuk yaşlarında ve son derece bakımlı bir hatun cep telefonuyla tahminen yurt dışıyla bir iş görüşmesinde bulunmaktadır. o sıra civarda bulunan birkaç abazan yurdum genci hatunun etrafında turan taktiğine uygun olarak hilal düzeneğine geçerler ve başlarlar laflamaya.
- abla çok güzelsin ya.
- bizim memlekette olmaz ki böyle manitalar, lan ben böyle kaderin!
- ohşşş o biçim.
ve telefon kapanır. çantadan usulca bir çakı çıkar.
- ananısını siktiğimin piçleri, sizin memleketinizde de böyle manitalar var ama sizde kafa yok ki biz ne yapalım.
4 kafadar cümlenin bitmesini beklemeden ışık hızıyla dağılmışlardır; byo dumurdur ve hatunun "sen ne bakıyorsun lan" deme ihtimalinden oldukça tırsmış halde yerinden teprenemez durumdadır. neyse ki böyle bir şey olmadan hatun (abla, yenge, dünya ahiret bacımdır kendileri) sinirli adımlarla çantasını toplamış ve yoluna gitmiştir.